Wawrinka: FAIL BETTER

geplaatst in: Filosofie, Literatuur, Sport | 0

(14 sept.2016) Mijn favoriete tennisspeler van dit moment heet Stan Wawrinka. Dat is niet omdat ik het tennis zo close volg dat ik een compleet overzicht heb van alle tennissers van nu. En ook niet eens omdat Wawrinka gewoon erg goed is (hij won drie grand slam toernooien) en een prettige menselijke uitstraling heeft, wat je niet van alle anderen kunt zeggen. Niet omdat hij als Zwitser langzaam is opgestaan uit de slagschaduw van zijn landgenoot Roger Federer. En zelfs niet omdat Wawrinka zich heeft weten op te werken van een talentvolle maar als ‘erg onhandig’ beschreven subtopper met blessureleed, die altijd verloor van de toppers – want zelfs dat geldt voor meer tennissers.

Hij is mijn favoriet omdat hij op zijn onderarm een rijmspreuk heeft laten tatoueren, die het mislukken tot onderwerp heeft. Het is een fragment uit een vroeg prozastuk van Samuel Beckett, dat overigens verder niet rijmt. Dit is die ‘spreuk’, in Becketts onnavolgbaar spaarzame taal:

            Ever tried. Ever failed. No matter.

            Try again. Fail again. Fail better.

In mijn eigen snelle vertaling:

            Geprobeerd. Niet gelukt. Kan niet schelen.

            Probeer weer. Misluk weer. Misluk beter.

Op zichzelf vind ik het al mooi als welke sportman, politicus, bekende of onbekende burger dan ook mijn liefde blijkt te delen voor Beckett, een van de beste schrijvers en dé beste toneelschrijver van de vorige eeuw. Nog bijzonderder is het om als sporter juist dit citaat te kiezen, dat zo compact spreekt over verliezen – het grote probleem van elke competitiesporter – en hoe daar mee om te gaan. Maar om het dan ook nog op je onderarm te tatoueren, zodat je het als tennisser bij vrijwel elke slag voorbij ziet komen… (de spreuk staat op zijn linkerarm, hij slaat rechts) daar word ik stil van. En vrolijk. ‘Misluk opnieuw. Misluk beter.’ Natuurlijk.

Wawrinka moet de filosoof onder de tennissers zijn. Hij heeft begrepen dat van alle problemen die wij kennen in ons leven dat van de teleurstelling en de mislukking waarschijnlijk het allergrootste is. Tenminste, in mijn visie. Ik zou daar nog graag een heel boek over schrijven, maar Wawrinka’s arm heeft me aan het denken gezet. Wat valt er eigenlijk meer over op te schrijven dan deze twee wijze strofen? Probeer het weer en ‘misluk beter’, inderdaad. Ze zouden het als wereldmotto moeten nemen. Ze zouden er op school les in moeten geven, zodat een nieuwe generatie leert om het niet-lukken, het niet inlossen van wensen, verwachtingen en verlangens te zien als een normaal verschijnsel dat bij het leven hoort. Als iets waar je zinvol mee om kunt gaan en energie uit kunt putten. Maar dat zal niet snel gebeuren in een wereld die uitsluitend inzet op slagen, winnen en succes. De mislukking is een enorm taboe, een dreigend zwart gat onder ons bestaan, met alle kwade gevolgen van dien.

Filosofie kan ook eenvoudig en praktisch zijn. En de vorm aannemen van een tennisser met een getatoueerde onderarm. Nadat Wawrinka afgelopen zondag de U.S. Open won nodigde presentator Jimmy Fallon van de Tonight Show hem uit voor een potje virtueel tennis. Wawrinka bakt er niets van, ergert zich aan zichzelf en de spelcomputer en ziet tegelijk de lol er van in. Maar wacht maar. Over een paar maanden komt de returnmatch en laat hij Jimmy alle hoeken van het scherm zien. Try again. Fail better. Zo doe je dat. Go, Stan, go!

 

 

Nintendo tennismatch Wawrinka-Fallon: https://www.facebook.com/FallonTonight/videos/10154553761098896/

Samuel Beckett, Worstward Ho! (1934)